Canlar
Canlar
Yeryüzü herkesindir
Gökyüzü de öyle.
Bir de kuşların olmalı
Sahipsiz ve kafessiz.
Düşleri olmalı insanca
Uyanıkken kurduğu, sınırsız.
Havada balık, suda kuş.
Bir de tanrıları dost kalmalı
Yandığında bile ‘CANLAR’
ı.
Diye, acılarını içine gömüp,
Ayışığıyla yıkadılar,
Ölülerinin kömürleşmiş bedenlerini.
Suyu kirletmemek içindi.
Utandılar insanlıklarından, ağlayamadılar,
Yakanlar da insan mıydı ‘CANLAR’ını?
İlenmediler ağıtlarında bile
Öldürenlere ölüm istemediler.
Yine türkülerini çığırıp, semah döndüler
Birbirinin yüzüne sırtını dönmeden,
Bir eli yüreklerinde.
Gözyaşlarıyla suladılar bilim düşlerini,
MADIMAKLAR yanmasın diye.
Erol Bektaş - Bandırma